سه‌شنبه ۱۳ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۰:۱۹

«حبیب الله بهمنی» در گفتگو با «سینماپرس» مطرح کرد:

«امامان» و «امامزادگان» می‌توانند سوژه‌های مناسبی برای تولید آثار «سینمایی» و «سریالی» باشند/ «سازمان اوقاف» در حوزه «فعالیت‌های فرهنگی و سینمایی» حضوری کم‌رنگ یا حتی بی‌رنگ دارد

حبیب الله بهمنی

سینماپرس: «حبیب الله بهمنی» به مناسبت شهادت امام محمدباقر علیه السلام با اشاره به کم کاری سازمان اوقاف در سرمایه گذاری و حمایت از ساخت آثار سینمایی با محوریت زندگی امامان شیعه و بالاخص امامزادگان حاضر در جغرافیای کشور، تصریح نمود: به نظر می‌رسد سازمان اوقاف در حوزه فعالیت‌های فرهنگی و مشخصا تولیدات سینمایی، حضوری کم‌رنگ یا حتی بی‌رنگ دارد. ما شاهد اقدامات مشخصی از سوی این نهاد نیستیم، در حالی که کشور ما، کشور امام رضا علیه‌السلام است و صدها امام‌زاده در نقاط مختلف آن حضور دارند؛ امام‌زاده‌هایی که برخی از آنان از جایگاه شاخصی برخوردارند؛ مانند حضرت احمد بن موسی ، شاهچراغ علیه‌السلام ، حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها و دیگر نوادگان ائمه اطهار علیهم‌السلام.

کارگردان فیلم های سینمایی «شب کایت ها» و «تارهای نامرئی» در آستانه شهادت امام محمدباقر علیه السلام در گفتگو با خبرنگار سینماپرس ضمن اشاره به نیاز جامعه برای آشنایی با الگوهای زیست و مشی رفتاری حضرات معصومین علیهم‌السلام اظهار داشت: به‌نظر می‌رسد که تلویزیون در این زمینه در طول حدود چهل سال گذشته اقداماتی انجام داده است؛ برای نمونه می‌توان به تولید سریال امام رضا علیه‌السلام اشاره کرد. با این حال، این پرسش مطرح است که آیا این اقدامات توانسته نیاز مخاطب را به‌طور کامل پاسخ دهد؟ پاسخ مشخص است: مخاطب همچنان اقناع نشده و نیازی که باید برطرف می‌شد، هنوز بی‌پاسخ مانده است.

وی افزود: البته، نوع این تولیدات نیز باید توسط نهادهایی صورت گیرد که از بودجه فرهنگی کشور بهره‌مند هستند. بخش خصوصی، به‌ویژه در حوزه سینما، معمولاً چنین فعالیت‌هایی را در حوزه مسئولیت خود نمی‌داند. بنابراین، این وظیفه بر عهده نهادهایی است که از منابع عمومی استفاده می‌کنند؛ نهادهایی مانند تلویزیون، حوزه هنری، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از جمله بنیاد سینمایی فارابی یا دیگر سازمان‌هایی که از بودجه‌های فرهنگی بهره‌مند هستند. حتی نهادهایی مانند آستان قدس رضوی یا سازمان اوقاف که دارای سرمایه‌های قابل توجهی هستند، می‌توانند در این زمینه فعال باشند.

بهمنی با اشاره به کم کاری سازمان اوقاف در سرمایه گذاری و حمایت از ساخت آثار سینمایی با محوریت زندگی امامزادگان حاضر در جغرافیای کشور و بالاخص فرزندان جلیل المقام امام کاظم علیه السلام، تصریح نمود: به نظر می‌رسد سازمان اوقاف در حوزه فعالیت‌های فرهنگی و مشخصا تولیدات سینمایی، حضوری کم‌رنگ یا حتی بی‌رنگ دارد. ما شاهد اقدامات مشخصی از سوی این نهاد نیستیم، در حالی که کشور ما، کشور امام رضا علیه‌السلام است و صدها امام‌زاده در نقاط مختلف آن حضور دارند؛ امام‌زاده‌هایی که برخی از آنان از جایگاه شاخصی برخوردارند؛ مانند حضرت احمد بن موسی ، شاهچراغ علیه‌السلام ، حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها و دیگر نوادگان ائمه اطهار علیهم‌السلام.

وی ادامه داد: این بزرگواران می‌توانند سوژه‌های مناسبی برای تولید آثار سینمایی یا سریالی باشند تا هم موجب آگاهی‌بخشی نسبت به تاریخ ایران اسلامی شوند و هم بستری معنوی برای نسل امروز و آینده فراهم آورند.

وی تاکید کرد: حضور این شخصیت‌های معنوی در ایران اسلامی نقش مؤثری در حفظ انسجام ملی، دینی و اعتقادی مردم ایفا کرده و کشور را در برابر تهدیدهای بیرونی مقاوم ساخته است. با این وجود، مشخص نیست چرا دستگاه‌های مسئول، حساسیت لازم نسبت به این موضوع را ندارند و اهتمام کافی در این زمینه به خرج نمی‌دهند.

کارگردان فیلم سینمایی «سیب و سلما» با بیان این مطلب که مأموریت اصلی نهادهایی نظیر حوزه هنری، سازمان تبلیغات اسلامی و به‌ویژه صدا و سیما، ورود جدی به چنین موضوعاتی است؛ اظهار داشت: البته این ورود باید با حمایت دیگر نهادها نظیر سازمان اوقاف همراه باشد. هرچند این نهادها لزوماً تولیدکننده آثار هنری نیستند، اما می‌توانند از طریق حمایت‌های مادی و معنوی، زمینه را برای تولید این آثار فراهم آورند.

بهمنی همچنین به آسیب شناسی ضعف های هنری و تاریخی موجود در آثار ساخته شده این زمینه پرداخت و در این خصوص تصریح کرد: فیلمسازان و کارگردان‌ها به عنوان کسانی که مانند یک معلم، توانایی خلق اثر هنری دارند، یا نویسندگانی که مسئولیت تحقیق، نگارش و تهیه فیلمنامه را بر عهده می‌گیرند، و یا تهیه‌کنندگانی که مدیریت پروژه را انجام داده و مسئول تأمین سرمایه و سازماندهی تیم تولید هستند، همگی به نوعی دارای دو جنبه‌ی شخصیتی‌اند: شخصیت حقیقی و شخصیت حقوقی.

او ادامه داد: شخصیت حقیقی این افراد بستگی به دیدگاه فردی آن‌ها دارد؛ این‌که آیا علاقه و انگیزه‌ای برای ورود به چنین حوزه‌هایی دارند یا خیر. به طور معمول، طیفی از هنرمندان متعهد، مذهبی و انقلابی که در میان جریان متدینین حوزه هنر قرار می‌گیرند، چنین انگیزه‌هایی را دارا هستند. اما داشتن انگیزه، به‌تنهایی کافی نیست. این شخصیت حقیقی باید مورد حمایت قرار گیرد.

وی افزود: برای نمونه، نویسنده‌ای که بخواهد درباره‌ی حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها کار کند و فیلمنامه‌ای تهیه کند، لازم است تحقیق، مطالعه و بررسی مفصلی انجام دهد که ممکن است چند سال زمان ببرد. اگر به پروژه‌های مشابه در حوزه‌ی تاریخ نگاه کنیم، مشاهده می‌شود که چه میزان زمان، تلاش و هزینه صرف شده است. بدون حمایت نهادهای متولی، این افراد نمی‌توانند فعالیت خود را به درستی پیش ببرند.

این سینماگر ضمن تبیین اهمیت پژوهش تاریخی در زمینه ساخت آثار منسوب به امامزادگان حضرت امام موسی کاظم علیه السلام، بر حمایت های دولتی از این افراد تاکید نمود و بیان داشت: نویسنده‌ای که قصد تحقیق دارد، تمام وقت خود را بر موضوع متمرکز می کند و زندگی‌اش را در این مسیر تنظیم می کند. بنابراین، باید از پشتیبانی برخوردار باشد. این یک بُعد قضیه است.

وی متذکر شد: بُعد دیگر آن است که هر نویسنده‌ای که وارد این عرصه می‌شود، باید از ابتدا با مطالعه‌ی دقیق، موضوع درستی را انتخاب کرده و یک طرح اجرایی دقیق برای خود تنظیم کند. بر اساس آن طرح، مراحل تحقیق و مطالعه را پیش ببرد و در نهایت، با حمایت نهاد متولی، وارد فرایند تولید اثر شود.

او ادامه داد: نویسنده لازم است از کارشناسان، مشاوران مذهبی، تاریخی و سایر حوزه‌های مرتبط بسته به موضوع و ایده‌ی مورد نظر خود بهره بگیرد. این فرایند ماهیتی تیمی دارد. یعنی یک نویسنده، هرچند متدین، مذهبی، مسلمان و انقلابی باشد و احساس وظیفه کند که در یکی از این زمینه‌ها فعالیت نماید، به تنهایی نمی‌تواند از عهده آن برآید و نیازمند همراهی گروهی از کارشناسان است.

«حبیب الله بهمنی» در پایان این گفت و گو راه رسیدن به یک اثر فاخر و در شان اهل بیت علیه السلام را تشکیل تیم و تعاملات متخصصین تولید بیان کرد و در این خصوص خاطرنشان ساخت: تأمین این تیم تخصصی نیازمند حمایت است. در این میان، معمولاً تهیه‌کننده وظیفه مدیریت پروژه را بر عهده دارد و او نیز باید علاوه بر داشتن انگیزه، از توان اجرایی و منابع کافی برخوردار باشد. این توان از طریق حمایت‌های مدیریتی و مالی دستگاه‌های فرهنگی و تخصیص بودجه‌های مربوطه حاصل می‌شود. در صورتی‌ که تهیه‌کنندگان از چنین پشتیبانی‌هایی برخوردار باشند و نویسندگان نیز در فرآیند تولید تنها نباشند، امکان اجرای یک اثر کم‌نقص یا حتی بی‌نقص وجود خواهد داشت. اما اگر هر یک از اجزای این پازل حذف شود، ضعف‌های جدی در اثر پدید می‌آید. در این صورت نویسنده ناچار می‌شود صرفاً به اطلاعات عمومی موجود در اینترنت رجوع کرده و از تخیلات شخصی خود بهره ببرد؛ که نتیجه نهایی ممکن است اثری با اشکالات متعدد و فاقد اتقان لازم باشد.

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.